Boven een artikel in De Volkskrant stond afgelopen zaterdag 'Strooi zelf ook eens wat goudstof in het rond'. Ik werd geraakt door de inhoud die ging over het
moderne levensgevoel. Schrijfster en juriste Alexa Gratama beschrijft de drukke
levens die we als moderne mens menen te moeten leven. Zowel in ons werkende
leven als in onze drukke vrije tijd. Ze komt tot de conclusie: ,,Net als
elektrische auto's moeten we regelmatig worden bijgetankt, maar er zijn veel te
weinig oplaadpunten. Voor je het weet komen we met een ruk tot stilstand.”
Als gevolg daarvan lijdt inmiddels meer dan een miljoen volwassenen en kinderen
in ons land aan 'somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten'.
Waarvoor we vervolgens ,,massaal aan de running-therapie, mindfulness en
voedingsinterventie moeten”. De hele stresscultuur zorgt er voor dat er
miljarden in de zorgsector aan worden uitgegeven om mensen weer op de rails te
krijgen. Gratama ziet de oplossing in het opruimen.
,,Opruimen van onze
kasten, onze agenda, ons hoofd, ons leven.” Hoe doe je dat? Daarvoor citeert ze
de Japanse Marie Kondo die bij zich bij elk voorwerp afvraagt: ,,Does it spark
Joy?” Ervaar ik hierbij nog een vonkje vreugde? Die spark of Joy is voor Gratama
als de goudstof uit de staf van de fee van Assepoester. Zoek in je leven naar
goudstof waar je blijdschap uit put en geef dat als je kunt ook nog aan anderen
door.
Wie dit artikel als christen
leest, kan twee kanten op. De traditionele, primaire reactie zal zijn: wat een
slap aftreksel van de vreugde die God in Christus geeft! Tevreden zijn met een
slap aftreksel van het ware en pure goud dat van en door Hem komt. Laat haar dat
zoeken en ze wordt overweldigd door de heerlijke rijkdom van het 'in
Christus-zijn'.
Dat was ook mijn eerste reactie. Maar toen ik er verder
over na ging denken, besefte ik, dat onze samenleving heel ver van de God van de
Bijbel af staat. Men is niet meer met Hem bezig, laat staan dat ze Hem kennen.
Ik begon terug te denken aan hoe wij met Villa Klarendal proberen aan te sluiten
bij het leven van alledag. En kwam tot de conclusie dat wij niet anders deden
dan wat goudstof rond te delen.
Af en toe een schouderklopje of een
vriendelijke knipoog. Een dieper gesprek. Een moment van medeleven. God werkt
vaak door kleine dingen. Dat kleine werkt door bij mensen. Het goudstof is een
klein zaadje dat in hun harten wordt geplant. De glimlach maakt nieuwsgierig
naar wat er achter zit. Bevangen door goudkoorts gaan mensen op zoek naar de
oorsprong van het goud. Heb dus oog voor de kleine dingen. Je weet nooit wat er
uit voort komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten