Het jaar is voorbij. Een mooi en enerverend jaar wat mij betreft. Even een moment van terugkijken. Op weer een jaartje missionair in de wijk. Want voordat ik het weet, rijgen de jaren zich aaneen.
Dit jaar bestond Villa Klarendal al 11 jaar!!! Lang voor een pionierende plek. Dat bracht ons dan ook op de vraag of de Villa eigenlijk nog wel een pioniersplek is. De vraag stellen is die ook beantwoorden. Nee dus. En de volgende vraag: zitten wij als leidinggevenden dan nog wel op de juiste plaats. We kwamen tot de conclusie dat er nieuwe mensen nodig waren in de fase waarin het pionieren voorbij is en we op weg gaan naar meer stabiliteit en structuur. Of in ieder geval een andere manier van werken die minder bij ons past. In die verandering zitten we nog steeds. Mooie, spannende, nieuwe tijd.
Dit zijn allemaal vragen op een hoger abstractieniveau, waar we ons als leidinggevenden mee bezig hielden. Dus ikzelf ook. Maar daar was op de Villa werkvloer weinig van te merken. Dat is zo mooi van die nieuwe fase: er zijn zoveel meer mensen betrokken en werkzaam dat het gewone, dagelijkse leven gewoon doorgaat. Dat is: de wekelijkse brunch en viering.
Praktisch voor de brunch: boodschappen doen, tafels dekken, eten voorbereiden, schoonmaken, afruimen, afwassen. Voor 20 mensen vrij eenvoudig met 2 mensen te doen. Maar tot onze vreugde strijgt het aantal bezoekers van de brunch naar rond 50 per week. Dat vergde aanpassing. Meer structuur in de afwas, niet iedereen brengt meer zijn eigen bordje en kopje langs. We hebben gelukkig heel praktisch ingestelde mensen, die dit snel inzien en dingen kunnen veranderen. Daar hoef ik mij niet tot in detail mee bezig te houden.
De viering is een ander aspect. Waren we eerst met vier "praatjesmakers": mensen die de preek van 10 minuten voorbereidden en de viering deden. Daaarna werden het er drie en na de zomer bleven we met twee over. De eerste zondag van de maand is "viering-vrij": lekker eten en wellicht een andere activiteit daarna. Houden we nog drie vieringen over. Een viering per maand is de kinderviering, waarin kinderen centraal staan en die ook qua inhoud op hen is ingericht. En twee vieringen waarin de kinderen naar hun eigen kinderbijbelclub gaan en de volwassenen kijken, luisteren, nadenken en verwerken over hun eigen verhaal. Na de zomer zijn we begonnen met een gastspreker per maand, wat als mooi effect had dat een 'gastspreker' werd ingevuld door drie eigen mensen en het praatje door een onervaren Villa gemeentelid.
De vieringen worden ook altijd qua inhoud voorbereid. Wat doen we en wie doet wat. Een rooster maken is meestal niet zo interessant. Wat mooi om dan te zien dat voor de tweede helft van het jaar het rooster door een nieuw iemand vanuit de Villa werd gemaakt. De vaste roostermaker viel weg. Een nieuwe kwam er voor in de plaats. Dat geldt voor het nieuwe jaar ook voor de oninteressante, maar o zo belangrijke, taak van de boekhouding.
Een laatste aspect voor het intern gemeenschaps villa gebeuren is de bijbelstudie- en gebedsochtend. Jaren hebben we zonder succes geprobeerd zo'n activiteit op te zetten. Een aantal jaren geleden is het vanuit de wens van enkele mensen uit de villa alsnog van de grond gekomen. En nu komen wekelijks rond de 10 mensen op maandagochtend samen om de bijbel te lezen en samen te bidden voor Villa Klarendal en bepaalde aspecten uit de wijk. Mede door deze bijbelstudies, die geleid worden door mijn vrouw Aneta, zien we dat mensen geestelijk en persoonlijk tot groei komen. Ze leren bidden in het openbaar. Ze leren de bijbel beter kennen en toe te passen.
Toen we begonnen met de "christelijke gemeenschap Villa Klarendal" vroegen we ons af of dit echt een stabiele gemeenschap zou kunnen worden. Als ik zo terug kijk zie ik dat die stabiliteit er is. Er is een vaste groep. Er is onderlinge betrokkenheid. Mensen zorgen voor elkaar. Mensen nemen verantwoordelijkheid voor taken of zijn bereid taken uit te voeren. En we zien ook dat er een ander soort gemeenschap ontstaat, die we "gemengde christelijke gemeenschap" noemen. Een gemeenschap waar iedereen zich bij thuis mag voelen die dat wil. Dat betekent dat we een gemeenschap zijn van gelovigen en ongelovigen die met elkaar optrekken. De ongelovigen zijn niet minder dan de rest en worden geaccepteerd zoals ze zijn. We zullen nooit onder stoelen en banken steken dat voor ons het geloof in Jezus de basis is voor dit werk. Maar daar mogen ongelovigen bij aanwezig zijn en van genieten. We manipuleren of dwingen mensen niet tot het geloof. Mensen mogen komen zoals ze zijn en zich aansluiten als ze dat willen. Wij willen als volgelingen achter Jezus aan gaan en bij die zoektocht mogen ook anderen zich voegen. Samen ontdekken waar Hij ons naar toe leidt.
Ik ben heel erg benieuwd naar een nieuw jaar en wat dat allemaal binnen de Villa gaat brengen. En waar Jezus, waar wij achteraan willen gaan, ons dit jaar naar toe leidt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten