woensdag 24 februari 2010

Column Friesch Dagblad 16: Lekker belangrijk

Maandag geschreven, dinsdag in de krant. Als dat niet actueel is, weet ik het niet meer. Vandaag in het Friesch Dagblad verschenen.

De afgelopen weken schoot het geregeld door mijn hoofd heen. Een opmerking die zo heerlijk relativerend kan werken als je denkt dat je met gewichtige zaken bezig bent: lekker belangrijk.

Vorige week vrijdag kwam de opmerking bij mij op toen we alle rompslomp doornamen die nodig is om de omvorming van een project van Youth for Christ naar een zelfstandige christelijke wijkgemeenschap mogelijk te maken. Vorming van een stichting met alle statuten en huishoudelijke reglementen van dien. Uren overleg over randvoorwaardelijke kleinigheden die formeel en juridisch noodzakelijk worden geacht in onze overgeorganiseerde samenleving.
En wat te denken van alle publiciteit, waarbij ik moet uitleggen wat die omvorming betekent.

Afgelopen woensdag was fractievoorzitter Arie Slob van de ChristenUnie op bezoek in Arnhem. Als onderdeel daarvan bracht hij een bezoek aan Villa Klarendal. Daarvoor moest natuurlijk onze zaal worden heringericht, koffie en thee worden gezet, informatie worden neergelegd, een informatiemap worden samengesteld. Van tevoren had ik met een collega binnen Youth for Christ nagedacht hoe we het beste konden voldoen aan de vraag van het bezoek ‘hoe zijn christelijke organisaties betrokken in de wijk’. Al met al was ik enkele uren bezig met de voorbereidingen. Het moment suprème duurde alles bij elkaar twintig minuten, omdat de programmaonderdelen daarvóór iets waren uitgelopen. Een zeer kort programma waarin we snel konden vertellen wat we deden en hoe we daar in stonden.

De opmerking schoot me na afloop van het bezoek door het hoofd. Om de relatie weer te geven tussen voorbereiding, het moment zelf en mijn vraag of dit het nu allemaal wel waard was.

Donderdag had ik speciaal vrij gepland om te studeren op alle aspecten van het lidmaatschap. Temidden van die studie wordt er aangeklopt en staat (zit, eigenlijk, want hij komt met zijn scootmobiel) een vaste bezoeker van Villa Klarendal aan de deur. Hij heeft een mededeling over zijn aanstaande verhuizing en koppelt daar een bezoekje van anderhalf uur aan vast. De opmerking schoot door mijn hoofd tijdens dit gesprek. Het vloog van de ene activiteit naar de andere. Is die studie nu zo noodzakelijk, of moet ik voorrang geven aan het bezoek?
Uiteindelijk bleef de opmerking steken bij de studie. We hebben altijd aangegeven ‘relatie’ boven al het andere te stellen. Als deze man langskomt op een moment dat ik nooit thuis ben, is dat een uitgelezen moment om weer eens diepgaander de relatie aan te halen.

Vrijdagavond zat ik voor de televisie. Belangstelling voor de politiek is er bij mij met de paplepel ingegoten. Spanning alom. Beelden van de Trèveszaal. Vooral van journalisten die ervoor stonden. Commentaren van iedereen die door de uitzendende media als gezaghebbend kon worden beschouwd. Na een uur kijken naar een huis waar weinig gebeurde en deskundigen die hun zegje erover deden, kwam de opmerking weer bij me op: lekker belangrijk.
De volgende dag moest ik rond tien uur weer elders zijn. Daar was mijn aanwezigheid en helderheid gewenst. Dus werd de nacht langer en kon ik de volgende ochtend vroeg via het nieuws vernemen dat het kabinet om half vier die nacht was gevallen.

Het blijkt telkens een lastige afweging tussen urgent, noodzakelijk of wenselijk in mijn eigen leven, waarin de opmerking een rol speelt. Leuk hoor om al het mooie van ons werk aan nieuwsgierige muskieten met pen, microfoon of camera te verwoorden, maar als die ons hele programma in de war schoppen, is dat programma toch belangrijker dan het vluchtige nieuwsfeit. Ik neem de formele noodzakelijkheden maar even voor lief en beschouw ze als goede hulpmiddelen, om zo snel mogelijk daarna weer bezig te gaan met wat echt belangrijk is.

In een wereld waarin onderlinge relaties worden ondergesneeuwd door formaliteiten en afspraken, wil ik me vooral bezig houden met die relaties. Want juist die zijn zo enorm belangrijk.

zaterdag 13 februari 2010

Een nieuwe weg als wijkgemeenschap

Vorige week heb ik het hier al gemeld via het persbericht van Youth for Christ (YfC). Villa Klarendal wordt een zelfstandige kerkgemeenschap. Over die laatste term hebben we tot gisteren nog allerlei termen de revue laten passeren. Uiteindelijk is het 'christelijke wijkgemeenschap Villa Klarendal' geworden.

Aan een proces van twee jaar bidden, denken, praten en schrijven komt dan een einde, of een nieuw begin. We nemen met pijn in het hart afscheid van 'moeder' YfC. Maar met vreugde gaan we richting een vervolg, waarin we de wijkgemeenschap verder vormgeven.
Voor een deel zijn we tot de conclusie gekomen dat we geen gemeenschap hoefden te stichten, omdat die eigenlijk de afgelopen jaren al is ontstaan. Maar de consequenties van de instelling van een daadwerkelijke christelijke gemeenschap zijn nu wel dat vragen als doop, lidmaatschap en avondmaal moesten of moeten worden beantwoord.

Nieuw in ons land is dat met de verzelfstandiging van Villa Klarendal een nieuwe vorm van samenwerking tussen een 'oude kerk' (de Gereformeerde Kerk 'Vrijgemaakt' - Koepelkerk) en een 'nieuwe kerk' (Villa Klarendal) ontstaat. Dat heeft veel hoofdbrekens gekost. Allereerst om de beweegredenen van de Koepelkerk te doorgronden. Waar nog geen enkele andere 'oude' kerk in ons land zich heeft verbonden aan een nieuwe gemeenteplant, wil juist een kerk uit een kerkverband dat zich altijd afzijdig van samenwerkingsverbanden heeft gehouden zich met ons verbinden. Na die vele gesprekken is de 'vriendschapsband' tussen beide gemeenschappen beklonken. Zoals vrienden vol respect met elkaar omgaan, willen wij met elkaar omgaan. Niet elkaar dwingen de eigen manier van werken en denken over te nemen, maar te leren van elkaar. Villa Klarendal wordt geen kloon van de Koepelkerk. De Koepelkerk wordt niet omgevormd tot een grote Villa Arnhem e.o.

Ik heb veel respect voor de manier waarop de Koepelkerk met dit proces is omgegaan. Rustig samen nadenkend op weg gegaan. Bereid te zijn de eigen cultuur te laten voor wat het is en ruimte te laten voor het nieuwe. In de visie op de vriendschap die we hebben geschreven is ons alle ruimte geboden onze theologie te beschrijven. Deze beschrijving hebben we daarom ook elders gepubliceerd. Er was bij de publicist die ons als eerste hierover wilde interviewen de neiging om juist onze doopvisie (kinderdoop als basis) naar voren te halen. In alle gesprekken is telkens van beide kanten aangegeven dat de doop voor ons niet principieel (vanuit loopgraven) zou worden benaderd, maar open en pragmatisch (hoe kan het sacrament in deze missionaire setting het beste worden ingevuld).

De eerste stap is gezet. Er moet nog veel worden geregeld voordat het 1 juli is. Als reactie op ons heugelijke bericht, kregen we enkele reacties. Een daarvan hoopte dat de Villa "ongemuurd ontmoeten" zal handhaafden. Daar refereerden we gisteren aan toen we bezig gingen met de noodzakelijke formaliteiten om een stichting mogelijk te maken (statuten en een huishoudelijk reglement). Dan loop je het gevaar toch weer terecht te komen in muren rondom een project. Ook hierin is onze visie mooi geformuleerd: "geef de keizer wat des keizers is". Waar dat wettelijk nodig is, worden zaken geformaliseerd. In de praktijk blijven we de open wijkgemeenschap die we nu zijn.

donderdag 4 februari 2010

Villa Klarendal wordt "christelijke wijkgemeenschap"

Vandaag is vanuit Youth for Christ landelijk onderstaand persbericht uitgegaan naar de media in Nederland.

4 februari 2010

Tweede kerk ontstaan uit werk Youth for Christ
Arnhem – Vanuit Villa Klarendal, een wijkproject van Youth for Christ (YfC) in Arnhem, is een christelijke wijkgemeenschap ontstaan. Oorspronkelijk was het project alleen bedoeld als een brug naar de kerk. Maar langzamerhand begonnen bezoekers van de zondagse viering de Villa hun ‘kerk’ te noemen. De wijkgemeenschap gaat nu zelfstandig verder en knoopt een vriendschapsband aan met de Koepelkerk in Arnhem.

“Medio 2010 stapt YfC uit het project”, meldt teamleider Susanne Drop. Wel blijft Drop tot eind 2010 op de loonlijst van YfC staan. Villa Klarendal wordt dus zelfstandig, maar zal intensief gesteund worden door de Koepelkerk, de `Gereformeerde Kerk (Vrijgemaakt)´.

Oud en nieuw
De toekomst van de jonge 'kerk' in Arnhem ligt in de handen van de bezoekers uit de wijk. "Dat willen we ook zo houden," concludeert Susanne. In de viering zullen ze ongetwijfeld de gecoverde liederen van Frans Bauer en verwanten blijven zingen. Ook de praktische betrokkenheid doordeweeks, zoals het uitdelen van brood in de wijk zal blijven, ook al zullen er ook best dingen veranderen.”

Gemeentestichtend
Villa Klarendal is de tweede kerk die uit het werk van YfC voortkomt. Enkele jaren geleden is in Rotterdam al een kerk uit het werk van YfC aldaar ontstaan: Thugz Church. Vanaf begin 2009 is dit werk geen onderdeel meer van YfC en ondersteunen Rotterdamse kerken deze gemeenschap. YfC wil zich blijven richten op missionair jongerenwerk. Zodra er kerken uit dit soort initiatieven voortkomen wordt waar mogelijk aansluiting gezocht bij lokale kerken.

Gedreven
Binnen Youth for Christ (YfC) werken meer dan 4.000 vrijwilligers en 150 medewerkers gedreven aan de ontwikkeling van jongeren. Ongeacht huidskleur, geloof of achtergrond bouwt YfC aan relaties die groei mogelijk maken op sociaal, emotioneel, fysiek en geestelijk vlak. Dat doet YfC door multimediatheater op scholen, creatieve tienerprogramma’s voor kerken en jongerenwerkers in de wijk. In meer dan 30 wijken is YfC actief met YfC|The Mall jongerenwelzijnswerk, dat gesubsidieerde welzijnsactiviteiten uitvoert binnen de kaders van bijvoorbeeld de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG).

Meer lezen
Meer informatie over de verzelfstandiging van Villa Klarendal is te vinden in een artikel op de website van de landelijke Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt