donderdag 28 april 2016

Een inclusieve gemeenschap

Ìk werd een tijd geleden getroffen door een woord. INCLUSIEF. Iemand zei tegen mij: "jullie zijn een inclusieve gemeenschap". Ik moest daar even over nadenken. En heb het in het digitale woordenboek opgezocht.

En het klopt. We zijn niet exclusief. Het tegenovergestelde. Waarin mensen worden uitgesloten. Waarin voorwaarden worden gesteld om ergens bij te horen. "Jij mag bij ons horen als je hier en daar aan voldoet". En als je er niet bij hoort, hoor je er niet bij.

Wij denken en doen anders. Iedereen die erbij wil horen, mag erbij komen. En sterker nog: wij kijken over gemeenschapsgrenzen heen. Zo was er eens een kennis die bij ons vrijwilligerswerk wilde doen. Zijn ervaring vanwege opleiding lag op het terrein van groen en jongerenwerk. Hadden we daar nu juist heel weinig werk voor binnen Villa Klarendal. Maar er was wel een plek bij de groengroep van een andere wijkorganisatie. Dus hadden we hem in contact gebracht met die organisatie. En ja hoor: een maand later was hij heel enthousiast aan het werk in het groen van de wijk.

Inclusief werken, dat is dus: niet alleen denken aan jezelf, maar ook aan anderen. Dat is: leven met iedereen die je tegenkomt. Meedenken met wie het moeilijk heeft, ongeacht zijn afkomst, geloof of wat voor geaardheid dan ook.

Als mensen ons vragen van wat voor geloof we zijn, denken ze snel in denominatie. En verwachten ook zo'n antwoord: protestants of katholiek of misschien zelfs pinkstergemeente of baptistengemeente. Maar ik zeg dan steevast: we zijn een WIJKgemeenschap. Als er dan echt iets exclusiefs aan onze gemeenschap is, is dat het een gemeente voor de wijk is. Pastoraat of diaconaat of welke andere religieuze -aat dan ook is niet gericht op de eigen geloofsgemeenschap, maar op de wijk als geheel.

Inclusief. Iedereen mag er bij horen. "Iedereen mag komen zoals hij is", zeggen we altijd tegen elkaar. Met zijn of haar leuke kanten, maar ook met zijn of haar moeilijke kanten. En dan komt de moeilijke kanten van inclusiviteit naar voren. Want je verwelkomt wel makkelijk mensen die makkelijk zijn in de omgang. Maar wat als die ander heel vervelend is, niet doet wat jij normaal vindt, zich heel vreemd opstelt of dingen zegt of doet die helemaal tegen jouw eigen opvoeding of normen ingaan. Dan wordt inclusiviteit moeilijk. Dan is er toch weer de neiging om de ander te corrigeren. Wat op zich niet verkeerd is, want als het slecht gaat met iemand die dat niet door heeft is het juist goed om te corrigeren. Maar mag die ander ook de ruimte krijgen om te veranderen? De tijd krijgen om het anders te gaan aanpakken?

Dan komt de werkelijke waarde van gemeenschap naar voren. Want in een grote exclusieve gemeenschap kun je de ander makkelijk ontlopen. Die mijd je gewoon. Daar heb je toch niets mee? Maar in een kleinere groep is dat moeilijker. Daar kom je die ander toch telkens tegen. Kun je die ander dan toch liefdevol benaderen? Om zelf moeite te doen die ander te aanvaarden zoals hij is?

Leuk woord. Inclusief. Maar in de praktijk van alledag binnen een kleine groep soms heel erg moeilijk. Maar we blijven ervoor gaan.

zaterdag 23 april 2016

Nieuwe wegen in Villa Klarendal

Uit mijn laatste column in Friesch Dagblad blijkt wel dat er veel is veranderd in Villa Klarendal. De basis van de christelijke gemeenschap staat. Er is onderlinge verbondenheid. Er is het verlangen om God te zoeken. Er zijn relaties in de wijk waarin ook leden hun plekje hebben gevonden. 

Als pionierende leidinggevenden worden we nu soms gewezen op vraagstukken waar we geen antwoord op hebben. Waar blijven de roosters voor de komende maanden? Hoe kunnen we mensen helpen verder door te groeien in discipelschap midden in het leven en de wijk? We zien een verlangen naar verdieping waar wij geen antwoord op kunnen geven.

Daarom zijn we nu een proces ingegaan om het leiderschap te vernieuwen en te verbreden. Dat stelt ons voor interessante vragen waar we eerder niet op waren gekomen. Leiderschap heeft immers invloed op de cultuur van de gemeenschap. We zijn nu een inclusieve gemeenschap. Verwacht je van nieuwe leiders dat ze zich ook zo opstellen, of mogen zij hun eigen visie daarop hebben? 

Ook de vraag naar wat leiderschap nu wel of niet is, is interessant. Zijn mensen uit het eigen midden geschikt om leiding te nemen? En heeft een ontkennend antwoord te maken met onze eigen visie op leiderschap? Want veel christenen denken bij leiders aan hoogopgeleide mensen, die gewend zijn aan de vergadertijgerende cultuur in ons land. Kunnen hulpverlening ontvangende mensen geen leiders zijn? 

Het zijn vragen waar we niet uit zijn en waar we op zijn Villa Klarendal's mee omgaan: zoekend en tastend gaan we door op de ingeslagen weg. We hebben mensen uit de gemeenschap onze zoektocht al voorgelegd en weten dat dit nu ook hun zoek(en vooral gebeds)tocht is geworden.

En binnenkort organiseren we een open avond om geïnteresseerden kennis te laten maken met Villa Klarendal. Interesse om deel te worden van Villa Klarendal? 2 Juni staat voorlopig gepland. Neem contact op.