Bij Villa Klarendal gebruiken we voor het zingen een liedbundel die we zelf hebben samengesteld. Er staan oude liederen, moderne Opwekkingsliederen en door ons "vertaalde" volksliederen en populaire Nederlandse liedjes in.
Een van de liederen is het oude Johannes De Heer Lied "Hoe groot zijt Gij": een lied met drie coupletten die langs schepping - menswording en kruisiging van Jezus - wederkomst van Jezus het evangelie langsgaat om in het refrein te herhalen dat als wij ons dat bedenken, wij niets anders kunnen uitroepen dan dat God enorm groot is.
Langzamerhand is dit lied een van de liederen geworden die regelmatig gezongen wordt. Voor een aantal bezoekers heeft het een emotionele waarde, omdat ze bijvoorbeeld terugdenken aan het verleden. Voor een van de vaste bezoekers heeft dit lied een dergelijke waarde, omdat het werd gezongen tijdens de begrafenis van haar broer.
Vandaag is deze bezoekster aanwezig, maar ik heb het lied niet op mijn lijstje staan, dus we zullen het niet zingen. Soms laat ik de "liturgie" afhangen van de sfeer van het moment. Als ik het laatste lied van de dag aankondig, vraagt een meisje, ook een vaste bezoekster, of ze na dit lied nog een verzoeknummer mag opgeven. Ik sta het haar toe. Terwijl we dat lied zingen, zit ze hevig in ons liedboekje te bladeren. Na afloop van het zingen vraag ik welk lied ze heeft uitgezocht. Ze noemt het nummer, ik sla het op, en wat blijkt: ... het is het nummer waar die andere bezoekster zo van houdt!
Ik complimenteer dit meisje. Wat leuk dat je dit voor deze mevrouw hebt uitgezocht. Want ja, ik denk mijn pappenheimers te kennen en dit liedje zal ze eigenlijk wel als oubollig beschouwen. Tot mijn grote verbazing reageert het meisje direct "maar ik vind dit een heel mooi lied!" We zingen het samen en tijdens het zingen ervan zie ik dat het meisje ook daadwerkelijk de daad bij het woord voegt. Stil en ingetogen, maar met volle borst zingt ze: "Hoe groot zijt Gij".
Daar word ik dan van binnen stil van. En tegelijkertijd heel erg warm. Soms denken we dat iets niet past bij een bepaalde groep. "Die zal wel niet....", denken we dan. Waarna we weer eens beschaamd worden door de manier waarop God in mensen werkt. Zet je eigen gedachten opzij. Ik zorg voor hen. Soms door een eenvoudig kinderliedje "God kent jou vanaf het begin" dat een oudere dame van in de vijftig dag in dag uit 's ochtends blijkt te zingen. Soms door een lied dat aan het begin van de vorige eeuw is geschreven in de woorden van die tijd, maar die toch de harten van kinderen en jongeren raken die, ver weg van de kerkelijke wereld, toch op zoek zijn naar de warmte die alleen God kan geven.
Ik kan niet anders. Met een heel ander hart zing ik vandaag "Hoe groot zijt Gij", terwijl ik zie hoe God een Nederlands meisje van dertien en een Antilliaanse vrouw van in de vijftig samenbindt rondom het zingen ditzelfde oude lied in onze vertrouwde Villa Klarendal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten