Het is alweer twee weken geleden. Een netwerk van mensen die iets nieuws willen met kerk-zijn kwam bijeen in het landelijke Assel, een kloostergemeenschap temidden van het heidelandschap.
Samen met wat vrienden had ik het weekend georganiseerd. Om mensen met eenzelfde visie en verlangen een hart onder de riem te steken en aan te vuren om nieuwe dingen uit te proberen.
Wat doe je dan, tijdens zo'n weekend? Praten, nadenken, meehuilen met mensen die gekwetst zijn, veel lachen, lekker eten en genieten van elkaars verhalen.
Ikzelf ben altijd gewend om op zo'n weekend de leidende rol te hebben. Het was voor mij een verademing dat niet te hoeven doen, omdat drie echtparen die rol opnamen. Dus mocht ik experimenteren met echte emerging leiderschapsprincipes: coachend naast mensen staan en bemoedigen waar dat maar mogelijk was. En vooral: delen uit eigen ervaring. Niet omdat ik zo goed ben, maar omdat ik in mijn leven veel momenten heb meegemaakt van pijn, verwerping, onbegrip bij anderen.
Daar mee om leren gaan is voor mij een les geweest van jaren. Telkens weer op een kruispunt komen waarin ik weer de kans kreeg om te laten zien dat ik Jezus daadwerkelijk wilde vergeven. Op momenten dat medechristenen me pijn deden, leidinggevenden mij aanvielen, leren om de minste te zijn.
Het weekend was vooral een tijd van ontmoeting met mensen die ik heb leren waarderen. Genieten van mensen die zo anders zijn en denken dan ik. Maar tegelijkertijd elkaar herkennen in Degene die ons bindt. Dan vallen alle muren weg. En vinden we elkaar in het verlangen om Jezus te volgen. Met vallen en opstaan. Met geloven en twijfelen. Niet altijd in geloofswaarheden, maar zeker wel in het verlangen van overgave aan degene die we willen volgen.
Juist in de herkenning van de ander ligt een grote waarde. Dat de ander mag ervaren dat hij of zij er gewoon mag zijn. Zonder dat hij of zij zich hoeft te verdedigen. Dat we gewoon eens uitspreken dat het prachtmensen zijn. Dat is wat ik heb meegenomen van dat ene weekend: Nederland is nog vol prachtmensen met een groot verlangen om Jezus te volgen. Binnen of buiten kerkelijke muren. Er is hoop voor christelijk Nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten