Gisterenavond rond negen uur. Vanaf onze grote speelplaats waar Athletes in Action deze week huis houdt loop ik met een meisje dat vaak in de Villa komt terug naar haar huis. Dat huis ligt iets verder weg van waar wijzelf wonen.
Van daar uit loop ik richting huis. Enkele huizen voordat ik mijn huis bereik klopt een man aan het raam. Hij maakt een gebaar om binnen te komen en een gebaar om te drinken. Hij nodigt me binnen om even gezellig een biertje te drinken. Aan het halvelitertje komen we aan de praat over wat hem bezig houdt en waar hij van geniet. Ik mag enkele CD's horen van beroemde Klarendallers waar ik nog nooit van heb gehoord. Samen genieten van mooie muziek van mooie mensen in een prachtwijk.
Hij blijkt me alleen te kennen van de momenten dat ik met gitaar en al langs loop. Hij begrijpt dat ik ook van muziek moet houden. Als zijn vrouw na verloop van tijd thuis komt moet de muziek weer terug naar normale proporties ("ik hoorde het al op straat"). En ja, zij kent me wel: "dat is die van op de hoek". Mijn drankgezel fleurt extra op: hij is nog buurman ook!!!
Een uur later loop ik de laatste vijftig meter terug naar huis. Ik denk terug aan het gesprek en aan de manier waarop ik naar binnen werd gevraagd. Waar vind je nog dergelijke gastvrijheid waarin je zomaar op een gesprek met nattigheid wordt gevraagd. In de jaren dat ik in brave nieuwbouwbuurten woonde heb ik het in ieder geval niet meegemaakt.
Kijk, ook daarin komt de term prachtmensen in een prachtwijk tot zijn recht.
En hiermee eindigt mijn blog voor deze weken. Morgen gaan we even op rust naar een prachtland (Turkije). Ik wens de achterblijvende lezers een prettige vakantie of sterkte op het werk toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten