Zo af en toe heb je daar wel behoefte aan. Om met de benen op de bank te zitten. Met een goed glas koud bier eens lekker samen tv kijken en de buitenwereld buitensluiten. Gewoon even tot rust komen.
Dat dacht ik afgelopen woensdag. Ik had net mijn yoghurt met muesli als toetje gemaakt en begon het te eten toen de telefoon ging. De jongerenwerker van het jongerencentrum De Mix aan de telefoon. Er was iemand die mij wilde spreken. Hij kwam aan de telefoon.
Het was Frank Mulder. Hij woont met zijn vrouw en zoontje in Utrecht-Overvecht. Ik had hem leren kennen doordat hij samen met andere christenen een woongroep in de wijk willen beginnen. Ze hadden gehoord van ons werk en vroegen advies. Nu is wat wij doen niet helemaal een woongroep, maar ik had toch wat adviesjes meegegeven. Ik ben hen blijven volgen en ben ze vorige maand "live" tegengekomen op een gemeentestichtersdag.
Wat bleek: hij had met een groep van Time To Turn een meerdaagse fietstocht georganiseerd en was in Klarendal aanbeland. Ze zouden ter plekke wat dingen voor de buurt en het jongerencentrum doen en wilde ook graag dat een deel van de groep iets kon horen over mijn ervaringen met werken in de wijk en Villa Klarendal.
Ze wilden in de plaatsen waar ze waren positieve dingen doen. ...hoop te zaaien, het goede nieuws te vertellen, pannenkoeken uit te delen, free hugs te geven, stoep te krijten, kinderen te schminken, liedjes te zingen, tuintjes aan te harken, oude vrouwen over te laten steken, zieken bezoeken, actie te voeren tegen onrecht of andere mooie hoopvolle dingen te doen.. lees ik op de website. Maar ook: positieve, hoopgevende projecten bezoeken.
De andere interessante kant van deze fietstocht was wat ze meenamen: We hebben niks bij ons, geen mobiel, geen geld, geen tent, geen eten. Alleen een fiets, en dingen om uit te delen! Dus we hopen dat mensen ons willen ontvangen. Zo niet, dan trekken we door, op naar de volgende plaats. Dus vroegen ze ook of ze met de groep (12 lui) in Villa Klarendal konden slapen. Na telefonisch overleg met ons YfC teamlid mochten ze er slapen.
OK daar ging mijn vrije avond. Maar ik bedacht me dat dit weer zo'n mooi moment zou kunnen zijn om mijn visie aan jongeren over te brengen. Dus nog geen half uur later was Villa Klarendal vol met zes natgeregende jongeren die dolblij waren om te horen dat ze die nacht konden overnachten in ons gebouw.
Het enige wat ik die avond heb gedaan is mijn verhaal verteld. En ik raakte niet uitgepraat. Althans, ik had mijn verhaal wel gedaan, maar daarna bleven de vragen maar komen. En vrij snel daarna kwam de volgende groep die mijn verhaal ook nog graag wilde oppakken.
Vier uur later, met een tussenstop naar huis om slaapzakken en luchtbedden en een vol brood mee naar de Villa te nemen, keerde ik weer terug naar huis. Moe, maar ook weer vol van de avond. Ik sprak een van de tochtgenoten die in Amsterdam-Slotervaart woont en werkt. Zij zei aan het eind van de avond dat ze toch overwoog om in haar eigen wijk christenen te gaan mobiliseren meer voor de wijk te gaan doen.
De volgende dag is de groep tot nog zeker twee uur in de wijk gebleven om nog allerlei activiteiten te doen. Het enthousiasme was groot, hoorde ik van teamleden terug. Daarvoor wil ik wel een avond ongepland opgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten