Zo af en toe komt de vraag weer naar boven. Als we het lijstje dat ik zojuist heb gepubliceerd doornemen, is de vraag hoeveel we aan evangelisatie doen. Overstemt het sociaal werk het evangelisatiewerk niet?
Mijn antwoord daarop is dan steevast dat ik daar geen verschil in wil maken. Wij hebben te maken met mensen die ik als een geheel beschouw. De een heeft sociale vragen en wil daar een antwoord op; een volgende heeft financiële vragen en wil daar een antwoord op; een derde kampt met psychologische vragen en wil daar een uitweg voor zoeken; dan zijn er mensen die een maatschappelijk probleem hebben en daarin geholpen willen worden; en er zijn mensen die spirituele/geestelijke vragen hebben en daarop antwoorden willen hebben.
De ene vraag is voor ons niet belangrijker dan de ander. Als dat wel het geval zou zijn, zouden we het gevaar hebben dat we zieltjes winnen, alleen maar sociaal bezig zijn of in het ergste geval brood-christenen, psycho-christenen of computerchristenen krijgen. Dit naar analogie van de rijstchristenen die in de koloniale tijd christen werden om hun honger te stillen.
Door een dergelijke holistische benadering te kiezen in onze omgang met wijkbewoners hebben we geen dubbele agenda. Het gaat ons om de mens zelf in zijn geheel. Een dubbele agenda wordt vaak wel ervaren, als we mensen helpen met als doel om het evangelie te verkondigen. Wij merken dat het helpen van mensen vanuit de benadering van de gehele mens veelal uitmondt in diepere relaties. Binnen die relaties komt vanzelf ons geloof ter sprake. We hoeven daarin niet krampachtig te zoeken naar momenten om het evangelie te brengen. Die komen in de ontspanning van relatievorming vanzelf ter sprake.
De vraag is ook al eens naar voren gekomen of wij dan alleen maar probleemmensen helpen. Dat is gelukkig niet het geval. Sommige wijkbewoners zijn met ons in contact gekomen, doordat wij hen gevraagd hebben ons te helpen. Dan is de aanleiding voor de relatie geen probleem van de ander wat wij oplossen, maar een probleem van ons dat zij oplossen. In die zin geloof ik ook dat we het beste met mensen kunnen omgaan. Niet alleen probleem- of behoeftegericht. Maar ook kijkend naar wat mensen aan ons kunnen geven. Daardoor ontstaat een relatie van wederkerigheid. En kunnen mensen ervaren dat ook zijzelf iets hebben in te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten