Een mail van een vrouw die en passant meldt dat ze is gaan samenwonen met haar vriendin. Een bezoeker die belt om te vertellen dat zijn oma is overleden, die lid is van de Jehovah’s getuigen waar hij uit is gestapt. Een bezoekster die vertelt dat haar zoon weer tijdelijk bij haar woont vanwege de lastige thuissituatie en de financiële gevolgen die dat voor haar heeft.Zomaar wat situaties uit de praktijk van alledag die we bij Villa Klarendal tegenkomen. En dan zijn dit de gebeurtenissen die bij iedereen bekend zijn. Want in evenveel situaties worden we betrokken die wij niet aan de grote klok hangen.
Vandaag las ik een artikel over hoe belangrijk het is dat de kerk nauw betrokken is bij de samenleving. De schrijver, Robert Mazier op de website Hetgoedeleven.com, constateert dat er in de reguliere kerken een sterke scheiding bestaat tussen ‘binnen’ en ‘buiten’. De schapen en de bokken, het kaf en het koren.
Zo maken mensen in de kerk een scheiding tussen kerk en niet-kerk. Hij pleit voor kerkvormen waarin de kerk buiten komt en contact maakt met wat ‘werelds’ is.
Bij Villa Klarendal is dit dagelijkse kost. We vieren bijvoorbeeld met mensen die nog helemaal niet zo geloven. Of met mensen die islamitisch zijn.
In de omgang met bezoekers maken we geen verschil. Iedereen mag komen zoals hij is. En mag ook weer gaan wanneer hij wil. Alleen als we de ‘maaltijd van Jezus’ vieren, vragen we onze niet-gelovige bezoekers uit respect voor het geloof niet deel te nemen. Maar zeggen er gelijk bij dat ze zich volledig welkom mogen weten in ons midden.
Wat gebeurt er als het kaf en het koren niet gescheiden wordt? Als het onkruid opgroeit met de tarwe, om maar te spreken in een van de gelijkenissen van Jezus. Dan groeien tarwe en onkruid samen op. Met het gevaar dat het onkruid de tarwe overwoekert. Maar ook met de mogelijkheid dat de tarwe het onkruid verwijdert.
En hier gaat de vergelijking natuurlijk mis. Want wij merken dat onkruid ook tarwe kan worden. Mensen die komen als onkruid. Voor de wereld en misschien ook in de ogen van christenen rijp om te worden weggegooid. Maar ze worden geaccepteerd en gewaardeerd. Waardoor ze meer oog krijgen voor waar we voor staan.
Door samen ‘buiten’ te zijn en ons met hen te vereenzelvigen, groeit het vertrouwen met die ‘andere’ mensen. De wereld is niet eng meer. Het is onze woon- en werkplaats waar we met anderen mogen optrekken en waarin zij iets van God mogen proeven. En door met hen op te trekken, ontdekken wij ook zelf iets van God in hen.
Zoals een lezing van onze rooms-katholieke buurtpastor komende woensdag aankondigt: ‘God in Klarendal’. Over Godsbeelden en sporen van God die hij in zijn buurtpastoraat tegenkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten