Daar sta ik dan. Om 9.30 uur met de telefoon in de hand. Aan de andere kant een van de oudsten van mijn oude Pinkstergemeente. Ik zou vandaag toch komen? Om te spreken? Ik sta met een mond vol tanden. Nee, ik weet van niets. Nee, de persoon die mij zou vragen heeft dat niet gedaan. Probleem dus. Ik denk snel na. Op de achtergrond hoor ik Aneta zeggen: "dan pak je toch iets uit de oude doos...". Mijn hersenen ratelen als een gek. Inderdaad heb ik voldoende materiaal om uit te kunnen putten. En een van die preken gaat voor een deel over iets waar ik de laatste tijd veel over aan het nadenken ben. Ik neem een besluit. Ik kom eraan.
Ik zet snel computer en printer aan en zoek als een hazewind de preek die door me heen schoot. Ik print hem uit. De bijbelteksten zijn nog in NBG versie. De belangrijkste vorm ik snel om tot de NBV vertaling. De preek rolt uit mijn printer. Ik sluit de computer af, zet de printer uit en ga zo snel als ik kan met de fiets (blijkbaar heeft een van de kinderen mijn fiets genomen, dus die van Aneta gepakt...) richting de oude gemeente. Mijn plannen voor vandaag in de war geschopt. Niet rustig achterover in een andere gemeente. Aan het werk in mijn vakantie.
In de gemeente aangekomen hadden ze voor de zekerheid nog een tweede spreker geregeld. Ik leg uit dat het niet hoeft en dat ik al weet waar ik over wil spreken. Verontschuldigingen tot en met. Ik stel ze gerust. Het is geen probleem. Ik pak nog snel een onderlegger voor mijn printblaadjes mee, zodat ik gedurende de zangdienst achter in de zaal de preek enigszins kan aanpassen aan de actualiteit. En ik bid ondertussen dat God me de juiste woorden zal geven.
Zo kan het gebeuren dat ik vanochtend achter het katheder sta te vertellen over net zoals Jezus leven in deze wereld. Dat we net zoals Hij bereid moeten zijn om midden in deze wereld een licht te zijn. Om ons te vereenzelvigen met de mensen om ons heen. Om een "incarnational" leven te leiden.
God helpt ons, elke dag. Ook op dit soort momenten. Nee, in komkommertijd geen herhaling van programma's, maar een wijziging daarvan. Na afloop van de dienst hoor ik van diverse mensen dat de preek hen nieuwe inzichten heeft gegeven, dat de preek een antwoord op hun vragen is. Op zo'n moment kijk ik omhoog en kan alleen maar stamelen: dank U Heer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten