Een tijd geleden zei iemand tegen mij hoezeer het hem opviel dat ik ineens weer wat meer blogde. Tja, er was iets meer ruimte in de agenda en dat bood ruimte voor reflectie. Die ruimte is inmiddels al weer ingenomen, waardoor de communicerende vaten nu weer negatief uitvallen ten opzichte van de weblog. Daarom nu maar weer eens een update van al het moois wat we zoal meemaken.
Samen op weg
Terwijl velen erover schrijven en er binnenkort ook weer een symposium over wordt gehouden, zijn we in Villa Klarendal in gesprek met een "oude" kerk om na te gaan op welke manier we een vorm van samenwerking tot stand kunnen brengen. Gemiddeld een keer in de drie weken zijn we als team, afkomstig uit Villa Klarendal en de "oude" kerk aan het bomen over hoe het allemaal tot stand zal kunnen komen. Open gesprekken over tal van vragen over de organisatievorm, de verhouding tussen de oude moeder en het jonge adoptiekind, theologische vragen over doop, avondmaal, bekering en discipelschap. Wat me er vooral bij opvalt is de grote openheid binnen die gesprekken. We kunnen het soms van harte oneens zijn, maar elkaar daarin tegelijkertijd zeer waarderen. Ik wil nog niet uit de school klappen over wat dat allemaal oplevert. Dat kan ook niet, want zover zijn we nog niet. Maar dat het interessante materie oplevert, dat staat buiten kijf.
Huisgroepen
We zijn binnen Villa Klarendal begonnen met de vorming van huisgroepen. Vanuit de brunch en viering en andere contacten in de wijk is door een stel bezoekers de wens geuit om wat dieper op de bijbel in te gaan. We hebben die groep in tweeën verdeeld. Een van die groepen komt nu tweewekelijks bij ons samen. Gemiddeld komen daar zeven mensen: wijzelf, een ander echtpaar dat door de "oude" kerk is vrijgesteld om alle vrijetijdsactiviteiten aan de Villa te besteden, een stagiaire en drie tot vier vaste bezoekers van de brunch en viering. Leuk om mee te experimenteren. Vooral als een persoon heel vaak het woord neemt en vervolgens niet meer te stoppen is. Zoeken naar de juiste werkvorm om hem goed aan het woord te laten komen, maar ook anderen de kans te geven iets te zeggen. Vooral zoeken naar wegen om het gemeenschapsproces te versterken. Zoals het nu gaat, is het heel gezellig en horen we er veel positieve berichten over.
Computerles
We zijn coördinatoren van de computerlessen in het mediatrefpunt. De laatste tijd was er behoorlijk wat animositeit met de kinderwerkers in het wijkcentrum (dat in handen is van de lokale welzijnsinstelling). We hadden in januari nieuwe computers aangeschaft en met het kinderwerk afgesproken dat zij drie oude computers konden overnemen. Dan hoefden de stagiaires niet meer gebruik te maken van de ruimte van het mediatrefpunt. We zijn inmiddels twee maanden verder en er is nog geen schot in de inrichting van de oude computers voor het kinderwerk. Dus zitten de stagiaires zonder toezicht met hun tengels aan de nieuwe computers en worden we steeds weer met allerlei gevolgen daarvan geconfronteerd. Dus hebben we daarover veel tijd voor overleg moeten besteden. Zonde van de kostbare tijd eigenlijk, maar nu toch wel van belang om goede afspraken te maken. Aneta geeft op maandagavond computerles voor beginners, ik geef op dinsdagavond computerles voor mensen die iets meer gevorderd zijn en hetzelfde doe ik nu op vrijdagmiddag. Prachtig om telkens weer te zien hoe mensen langzamerhand steeds meer behendig worden met de computer. We hebben een tijdlang "rust" gehad in het centrum. Les gegeven aan twee tot drie personen. Op vrijdagmiddag begint het nu steeds meer aan te trekken. Met als toppunt afgelopen vrijdag, toen alle acht computers bezet waren en er een ware kakafonie was van mensen die achter de computer zaten of mensen die iets aan elkaar aan het vertellen waren. Iemand zei al dat dit een alternatieve gezellige koffieontmoeting aan het worden was.
Voedselbank
Ligt het nu aan Froger of aan de kredietcrisis? Ik weet het niet, maar de afgelopen maanden is het aantal afnemers van onze wijkuitdeelpunt van de Voedselbank met sprongen omhoog gegaan. In september was het gemiddeld aantal huishoudens dat we bedienden 19. Afgelopen vrijdag maakten we ook bij de Voedselbank een toppunt mee: 43 pakketten. En nog kwamen er mensen die niet (meer) op de lijst stonden. Afgelopen vrijdag waren de twee toppunten voor mij een extra druk. Naast de 7 cursisten bij de computerles (die van 13.30-15.30 uur duurt) werd mijn aandacht voor de voedselbank gevraagd. Normaal gezien begint die om 15.15 uur, omdat we voldoende vrijwilligers hebben die ons ondersteunen. Maar afgelopen vrijdag was een vrijwilliger ziek en een andere op vakantie. Dus werden computerles en voedselbank rond 15.15 uur wel erg door elkaar heen gehaald. Op en neer lopen tussen het uitdelen van de pakketten en de computerzaal waar gretige cursisten hun vragen op mij afvuurden. Ook de Voedselbank is een ruimte waarin we vaak met elkaar gezellig rond de koffie zitten en allerlei verhalen met elkaar delen. Diverse mensen zijn via de Voedselbank terecht gekomen bij de brunch en viering op zondag en zijn daar vaste bezoeker geworden.
Multiculturele maaltijdgroep
Een tijd geleden vroegen enkele Villabezoekers of het niet mogelijk was regelmatig met anderen te gaan koken en daardoor andere culturen te leren kennen. Een jaar later was de "landen-kookgroep" een feit. Mensen van Nederlandse, Iraanse, Iraakse, Surinaamse, Afghaanse, Turkse, Marokkaanse, Bosnische en Indonesische achtergrond werden bij elkaar getrommeld om samen met elkaar maaltijden te bereiden. Aanvankelijk werd dit op maandagavond gedaan. Lastig voor mij, omdat dit veelal voorafging aan de avondvergaderingen van de gemeenteraad. Daardoor kon ik de maaltijden niet altijd uitzitten. Inmiddels zijn we op de dinsdagavond aanbeland en is de maaltijd tussen personen uit diverse landen uitgebreid tot een maaltijd voor mensen die een uitkering hebben en tegen geringe kosten de maaltijd kunnen genieten. Prachtige tijd om mensen van allerlei achtergronden te ontmoeten, met elkaar te praten en elkaar te leren kennen. Iedereen kent nu de namen van elkaar en heeft het niet meer over "die vrouw met de hoofddoek", die "Turk" of die "Nederlander met die gekke staart".
Het "gewone" werk
Tijdens de Villa activiteiten gaan de gewone werkzaamheden door. Voor Aneta betekent dit vier keer per week haar postrondje als postbode van TNT doen, waar twee keer per week een extra wijk bij komt en twee keer per week een huiswerkgroep als huiswerkbegeleider bij een van de middelbare scholen in de stad. Voor mij betekent dit fulltime werken bij de gemeente Arnhem en ervoor zorgen dat de gemeenteraad goed wordt bediend. De afgelopen maanden betekende dit het gewone werk doen en ondertussen allerlei nieuwe activiteiten voorbereiden en uitvoeren zoals video-opnamen, live videouitzendingen, ondersteuning bij technische aangelegenheden, presentaties voorbereiden. Had ik voorheen twee maandagavondvergaderingen per maand, nu is dat elke maandagavond paraat staan om te ondersteunen. Met dinsdagavond-eetgroep-/computeravond, woensdagavond-huisgroep/bidstond/teamoverlegavond en af en toe extra donderdagavondvergaderingen zitten daarmee de avonden in de week voor mij vrij vol. Vaak plof ik dan vrijdagavond zes uur moe op de bank. Waardoor de vrijdagavond nog wel eens wordt ingevuld met een avonddutje.
In dit alles, en dan heb ik het nog niet gehad over allerlei voorbereidingen voor de vieringen, spontane ontmoetingen in wijkcentrum of op straat en natuurlijk ons eigen gezinsleven met onderhouden van relaties, examens, ziektes of verplichte schoolbezoekjes en -gesprekjes van dien, lijken wij heel druk. Toch geniet ik elke keer weer van de activiteiten en de ontmoeting met mensen. En van het feit dat ik die mensen langzamerhand zie groeien in zowel hun persoonlijk leven als in hun geestelijk leven.
Dan kan het gebeuren dat het bloggen een minder grote plaats inneemt. Dat zij dan maar zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten