We verlangen ons leven te delen. Mensen die dichtbij ons wonen zozeer te kennen dat er een nieuwe gemeenschap ontstaat. Die wens staat op ons hart gegrift. Het leven om ons heen is sterk individualistisch. Iedereen gaat voor zijn eigen leven en houdt maar weinig rekening met de ander.
Vorige week waren we 25 jaar getrouwd. We hebben genoten van een week waarin we eigenlijk een tweede huwelijksreis maakten. Toen we terugkwamen kregen we een verrassing. Het werd al aangekondigd. We mochten niet eerder dan vijf uur op het maandelijkse diner komen.
Toen we aankwamen werden we tegemoet gezongen door een groot aantal bekenden met wie we regelmatig optrekken. Iedereen genoot van het feit dat wij jubileerden. En wensten ons het grote geluk voor de toekomst toe.
We hadden zelf geen feest gevierd. Toch was dit feest een verrassing die we niet hadden verwacht. Een feest georganiseerd door degenen met wie wij ons leven willen delen. Die nu iets voor ons wilden terug doen. Samen leven is geven en nemen. Niet alleen maar geven. Soms ook ontvangen. Vroeger zeiden we dat zoiets niet nodig is. Want we genoten meer om te geven dan te ontvangen. Maar nu hebben we geleerd om ook te ontvangen. Te genieten van de moeite die anderen hebben gedaan om iets speciaals voor ons te doen. We hebben genoten van het feest van het delen van ons leven.
1 opmerking:
Gaaf Rick, gefeliciteerd met jullie jubileum!
Een reactie posten