Het was weer eens zo ver afgelopen week. Het nieuws stond bol van een steekpartij waarbij een meisje van 14 en haar vader betrokken was. Het meisje is zelfs na een week aan haar verwondingen overleden. Dader was een jongen van 15 jaar die werd aangemoedigd door een oudere man.
De wijk waar het gebeurde werd met naam en toenaam genoemd. Inderdaad: een van de prachtwijken. De lezer werd bevestigd in zijn vooroordeel dat je vooral niet in die wijk moet wonen. Dat de dader uit Capelle aan den IJssel komt weten we, maar niet uit welke wijk hij komt. De wijk waar het gebeurde blijft gestigmatiseerd als probleemwijk. Ver weg van blijven, is wat je tussen de regels door de schrijver hoort zeggen.
Slecht nieuws is nieuws. Goed nieuws is dat niet. Steeds meer prachtwijken verbeteren zienderogen. Dat nieuws wordt niet gehoord. Of wordt geplaatst als kleine mededeling op de achterpagina. Dat de sociale betrokkenheid in deze wijken groot is. Dat mensen steeds meer oog voor elkaar hebben. Dat mensen uit hun sociale isolement worden getrokken en door activiteiten de weg naar de gewone samenleving weer terugvinden. Je hoort er gewoon niets van.
Het lijkt wel of de problemen van andere wijken niet worden gezien. Nogal logisch natuurlijk. Over het algemeen worden daar de problemen ver achter de voordeur gehouden. Zodat niemand ze ziet of hoort. Dan krijg je van die toestanden als dat bekende paar uit een dorp midden in Arnhem. Op een dag staan de dochters 's avonds laat op straat en belt de man de politie dat hij zijn vrouw heeft omgebracht. Omwille van de privacy van het gezin wordt de toedracht niet vermeld. Hij was de directeur van Gelredome. Heel het dorp in rep en roer. Het was zo'n mooi gezin. Ze deden zoveel voor de buurt.
Beide situaties zijn vreselijk en wens je niemand toe. Maar waarom wordt de directeur in de fraaie dorpswijk beschermd en ligt het probleem van het meisje in de prachtwijk op straat? Het doet bewoners van prachtwijken pijn. Zijn ze jaren aan het vechten om hun wijk boven jan te krijgen, is er een gebeurtenis waardoor het nieuws er bovenop zit, waardoor al het vechten voor niets lijkt te zijn geweest. "De wijk leeft! Zet de wijk op de kaart" zei een postercampagne in een andere prachtwijk Ook deze wijk stond op de kaart. En is nu van de kaart. In meerdere opzichten. De liefde voor de wijk blijft. De saamhorigheid is groot. Daar kunnen bewoners uit andere wijken een voorbeeld aan nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten