Blaahhh, weer zo'n mooie term. Weer zo'n modewoord. Is 'ie dan toch alleen maar evangeliserend bezig in zijn eigen wijk? Moet hij zo nodig zijn geloof verkondigen?
Over missionair-zijn bestaan veel vooroordelen. Kenmerkend is wat Matthijs Vlaardingerbroek van In de Praktijk in Den Haag opmerkte in een artikel in Idea van juni 2006.
In een rapportage van een diaconaal werker van Urban Mission in Den Haag over haar werk betichtte zij ons ervan een evangeliserende groepering te zijn, hetgeen in haar ogen geen compliment was. Aangezien zij mijn mening over de rapportage had gevraagd, raakten we hierover in discussie. De term ‘evangeliserend’ vond ik geen recht doen aan ons werk in de wijk. Natuurlijk is het delen van het evangelie een belangrijk onderdeel van onze missie, maar over de jaren hebben wij ons mogen ontwikkelen naar een breder opgezet project. Toen ik op haar vraag “Hoe had ik jullie anders moeten omschrijven?” met “missionair” antwoordde, moest ze lachen. “Jullie zijn niet missionair. Wij zijn missionair.”
Bij de term missionair wil ik terug naar de bron van mijn leven. Jezus was bereid zijn roeping te volgen en werd door God naar deze wereld gezonden. In die zin was Hij missionair: hij had een opdracht, een missie. Die opdracht voerde Hij uit door onder mensen te leven, dicht bij hen te zijn. Hij veroordeelde mensen niet, maar had hen lief. Hij deelde zijn leven met hen. Tegelijkertijd was Hij bereid zijn boodschap aan mensen uit te dragen. Op dezelfde manier wil ik missionair zijn: onder mensen leven in onze wijk. Met hen lief en leed delen. En daarbij hoort ook het delen van mijn geloof.
Jezus deed dat op een volmaakte manier. Ik ben op zoek naar de juiste balans. Die ik alleen maar kan vinden met vallen en opstaan. Niets menselijks is ons vreemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten