Afgelopen week was ik drie dagen op de stafconferentie van Youth for Christ. Doordat ik vrij nauw betrokken ben bij het werk van Villa Klarendal was ik als niet-betaalde hier toch voor uitgenodigd.
Donderdagavond was de viering. Deze stond in het teken van Taizé, waarin een ieder zich aan de hand van muziek, film en een verhaal kon toewijden aan God onder de titel "breng de stad tot bloei!"
Aan het einde was er ruimte voor elke deelnemer om zelf een vorm van aanbidding of gebed te kiezen: iets schilderen, een kaars opsteken, voor je laten bidden, of iets dergelijks.
Terwijl dat aan de gang was kreeg ik een drang om een pen te halen en iets te schrijven op mijn papier. Toen ik daaraan gehoor gaf, schoot er binnen tien minuten een gedicht uit mijn pen. Volgens mij een goed gedicht dat aansluit bij het thema van die avond. Hieronder de uitkomst van de pennevrucht, die ook goed past binnen het thema van mijn weblog.
Temidden van...
Temidden van
grijs en zwart
groeit een plantje
als een kleine start
Temidden van
rook en vuur
klotst het water
zo rein en puur
Temidden van
veel verkeer
vliegt een vogel
steeds heen en weer
Temidden van
angst en vrees
staat een Man
van bloed en vlees
Temidden van
gewapend beton
staat een kerk
als een koele bron
Temidden van
een stad in kou
ontstaat een vuurtje
van hoop en trouw
Temidden van
veel geld en macht
voel ik mij zwak
maar krijg ik kracht
Temidden van
dood en pijn
mag ik bij U komen
mag ik mezelf zijn
2 opmerkingen:
Mooi! Jammer dat ik je gemist heb!
sohbet
Een reactie posten