Afgelopen zondag. Het is weer heel druk en gezellig tijdens deze paasbrunch. We moeten alle stoelen en tafels bijzetten die we in het pand hebben.
De deur gaat open. "Hallo, daar ben ik weer", komt het van uit de gang. De man die vorige week met veel verve meldde dat hij nooit meer zou komen, komt lachend de Villa binnen met een pan soep. Hij is even vrolijk als altijd. Na afloop meldt hij dat hij het heel gezellig heeft gehad.
Tja, daar heb je dan een nacht voor wakker gelegen, denk ik dan. Aan de andere kant: dat klopt. Want tijdens die nacht is zijn naam regelmatig in een gebed naar boven gezonden.
Wat blijkt nu? Mijn vrouw kwam hem in diezelfde week tegen en hij vertelde zijn verhaal. Zij maakte het af met een kwinkslag, zei hem dat ze hem toch weer verwachtte en vroeg hem een pan met soep voor de paasbrunch te maken. En daarin stemde hij toe.
Ook dat is missionair werken. Ontspanning volgt op spanning. Mensen zijn gelukkig veranderbaar en bereid te vergeven. Ook daar moeten we mee leren omgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten