Het is gebeurd. Een man in de kracht van zijn leven is uit ons leven weggerukt. De afgelopen week hebben ik op tv en in de krant veel superlatieven gezien, gehoord en gelezen over Neerlands grootste columnist.
Als zaterdagabonnee van de Volkskrant las ik zijn columns niet dagelijks, maar wekelijks. En dat niet eens trouw, maar zo af en toe als het uitkwam. Wat me opviel was zijn warmte voor de gewone dingen van het leven. Daarin werd hij ook zo geroemd. Mensen hadden het gevoel dat hij dicht bij hen kwam. Ze kenden hem (of dachten hem te kennen) door wat hij vertelde over zijn eigen leven.
Voor mij is hij een voorbeeld als beginnend columnist. De kracht die te vinden is in 600 woorden. Geen uitgebreide lappen tekst, maar alles compact binnen de lijnen opgeschreven.
Zijn werk is echter ook een teken van de tegenwoordige tijd. Geen grote verhalen of ideologieën. Het gewone leven voorop. Voor mij als gelovige een hulp om na te denken over het belang van de gewone dingen. Christenen willen zo graag en zo snel richting het grote en geweldige. Begint dat juist niet bij het gewone en nietige? Zien we de bomen of het bos. Als we een bos willen oogsten, moeten we tijd nemen voor het zaaien van kleine zaadjes waar bomen uit voort komen. Let op die kleine dingen. Dan sta je soms versteld van wat God doet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten