Column Friesch Dagblad 79: Samen Jezus volgen in de ondertussenheid

De afgelopen tijd heeft op internet een discussie gewoed, dat voorlopig een hoogtepunt heeft gekend in een congres van MissieNederland (voorheen EA/EZA) over "de evangelische beweging in deondertussenheid". Dit klinkt vaag en verdient uitleg. In de Trendrede 2015 kwam de term 'Ondertussenheid’ voor het eerst naar voren. Het "duidt op de periode van verandering waarin we ons bevinden. Het gaat om een overgang tussen twee systemen of tijdsgewrichten. Veel vaste verhoudingen en zekerheden staan op losse schroeven, terwijl we nog niet kunnen zien hoe het nieuwe plaatje er precies uit zal zien."

In de discussies die op internet werden gevoerd was sprake van enkele christenen die de zekerheden van de evangelische beweging ter discussie stelden. Zo vergelijkt Matthijs Vlaardingerbroek de situatie met de reis van Israël door de woestijn. Vlak voor de Jordaan staat de evangelische beweging voor de keuze: de onzekere toekomst in of niet overgaan en iets anders doen. Zij besloten tot het laatste: het bouwen van een evangelisch Jericho  "met hoge, sterke muren van onze eigen gelijk, bekleed met vaandels die proclameerden: “Dit is Gods, enige Bijbelse, geopenbaarde Waarheid!” Evangelisch Jericho met een populatie van zwerfvogels, die om de zoveel jaar van de ene grote zaal naar de andere grote zaal fladderen, altijd op zoek naar de lekkerste wormen en de grootste vetballen."

Van daaruit gingen enkele verspieders op individuele basis naar de overkant van de Jordaan. Ze kwamen er niet zonder kleerscheuren doorheen. Maar merkten dat geloof daar mogelijk is. Met vallen en opstaan. Deze verspieders wijzen de evangelische beweging op de ondertussenheid. De tijd van de zekerheden is verdwenen. Maar hoe het wel moet, dat weten we nog niet. We zijn nog steeds verspieders.

Ikzelf zie deze situatie ook in mijn eigen omgeving. Als je het zekere verlaat om als verspieder in een ander gebied terecht te komen, moet je alles doordenken, ook je geloof. En kom je dan af en toe weer terug in het 'veilige nest' dan is er sprake van vervreemding. Ik vergelijk het met achter Jezus aan gaan. De volgelingen gaven hun veilige leven op voor het discipelschap. Enige zekerheid was dat ze met Jezus mee gingen. Al het andere was tweederangs. Zelfs de familie van Jezus begreep bij tijd en wijle niet wat Jezus deed. Dan probeerden ze hem tot de orde te roepen, in het gareel van wat normaal en algemeen aanvaardbaar was.

In de ondertussenheid zal voor sommige volgelingen zo weinig van het oude achterblijven, dat sommige andere volgelingen ze weer in het gareel willen brengen, vanuit de vraag of zij nog wel echte volgelingen zijn. Dat gebeurde bij tijd en wijle ook in de discussies op internet. Ook al weten we nog niet waar het naar toe gaat en blijven sommigen binnen de veilige muren van evangelisch Jericho, terwijl anderen daaruit wegzwermen het beloofde land in, een ding weet ik zeker: wie verlangt Jezus te volgen, moet daarin gestimuleerd worden en niet verketterd. We kunnen elkaar vinden in het samen volgen van Jezus. Samen met Hem op weg naar het onbekende beloofde land.