Een uitspraak die ik veel tegenkom. "Ik kan het toch niet". Nog voordat er iets is begonnen spreekt de man of vrouw die tegenover me zit zich wel heel veel moed in. Mensen zijn door hun verleden, door ouders, zussen of broers of zelfs echtgenoten of kinderen naar beneden getrapt. Daardoor hebben ze de leugen leren geloven. "Jij kunt het toch niet".
Vandaag had ik weer zo'n voorbeeld. We geven elke dinsdag computerles. Vandaag werd een van de cursisten getoetst. Een dertigtal vragen en enkele praktische opdrachten moesten er worden gedaan. Ditmaal kwam de bekende zin niet uit haar mond. Maar na afloop zij ze op een bepaalde toon dat het "toch wel heel erg moeilijk was". Met andere woorden: "Ik kan....". Je begrijpt het wel.
Nu hebben we vaker dat soort situaties meegemaakt. Dus ik knipoogde al naar haar, dat het volgens mij wel zou meevallen. Wat is het dan leuk om mee te maken dat het alombekende zinnetje een voorzichtige draai krijgt op het moment dat ze haar "cijfer" te zien kreeg. Een 8+???? O, dan kan ik het misschien toch...???
Deze dame begon de cursus door tijdens de eerste les wel drie keer in een kwartier te roepen "wat ben ik toch dom, hè?" Na die drie keer heeft ze het nooit meer gezegd. Want daar zijn wij niet van gediend. Er is namelijk niemand dom. Als ik voor het eerst in een auto stap, zegt de rij-instructeur ook niet dat ik dom ben als ik het gaspedaal en de rem verwissel.
Zo zien we in onze wijk dat we door praktisch bezig te zijn ook mensen psychologisch duwtjes in de rug kunnen geven. De dame in kwestie komt steeds enthousiaster naar de cursus en vertelde thuis gelijk dat ze alle vragen mag stellen die ze maar wil. Want we beschouwen haar niet als dom.
Dom, dat is de hooggeleerde persoon die Aneta eens opbelde (toen ze nog helpdeskmedewerker was) met de air van een hooggeleerde en de daarbij gepaard gaande aardappel in de mond. Hij wist wel van alles af en hoefde eigenlijk geen hulp, maar kwam ergens niet uit. Op de vraag welke provider hij had, antwoordde de weledelgestrenge met de overtuiging van een rechtgeaard politicus: "Windows XP!". Kijk, doen alsof je veel weet en er geen enkele kaas van gegeten te hebben, dat is pas DOM. Dat soort mensen, die juist vaak het type zijn voor degene die anderen snel het gevoel geven dat ze dom zijn en niets kunnen, mogen wel eens leren om hulp te vragen zonder zich te schamen en eens rustig te zeggen dat ze het niet snappen.
De rollen zijn vaak omgedraaid. Domme mensen leiden slimme mensen, zodat de dommen als slim worden aangezien en de slimmen voor dom worden versleten. Want wie intelligent slim is, hoeft dat sociaal of emotioneel helemaal niet te zijn. En wie intelligent heel laag zit, kan juist weer sociaal of emotioneel heel slim zijn.
Ik probeer het altijd maar weer te vertellen: laten we elkaar geen etiketje opplakken van "zo ben jij", maar elkaar als mens te respecteren en elkaar zo verder op te bouwen. Zoals een afnemer eens zei bij onze Voedselbank: "ik voel me eindelijk weer eens als mens behandeld".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten