zondag 24 juni 2007

onderlinge relaties

Waar je met mensen bezig bent, kom je ook met hun hebbelijkheden en onhebbelijkheden in aanraking. Zo ook de afgelopen week. Dinsdag kreeg ik een mailtje van onze collega. Of ik het al had gehoord van een van de bezoekstertjes. Als dat al wordt gezegd, gaan mijn voelsprieten omhoog staan. Er is weer iets aan de hand. Nee, ik wist niet wat er was gebeurd. Een lang verhaal, maar het verhaal van het meisje kwam er op neer dat ze die dag was aangerand door iemand die ook als bezoeker op onze brunch en viering komt.

Leuk, onderlinge relaties. De zoveelste in de reeks die we hebben gehad. Weer is er iets gebeurd waar we het onze van moeten weten. Wat is wijsheid? Hoe ga je daarmee om? We besloten om de "dader" voorlopig maar even op rantsoen te zetten: het is beter voor hem niet meer op zondag te komen.

Maar ja, waar twee vechten, hebben twee schuld. Bij het gesprek met deze dader kwam het hoge woord eruit. Het bezoekstertje had hem tot in de diepste vezels van zijn wezen de afgelopen tijd getergd. Zeuren aan zijn hoofd. Uitdagen tot en met. Om de minuut zijn naam over de straat schreeuwen totdat hij er horendol van werd. Soms alleen, maar de laatste tijd ook in een groepje van vier, vijf opgeschoten meiden. En als hij dan naar buiten kwam, snel wegrennen om te kijken wat hij deed. En dan was hijzelf ook niet zo wijs en liep als een kip zonder kop achter haar aan. Afgelopen maandag was het dus raak en de "aanranding" was een waarschuwing met de hand dat ze er mee op moest houden, alleen kwam de hand terecht op een wat ongelukkige plaats (waarschijnlijk had hij al iets teveel gedronken of geblowed).

We gaan voor een verzoening tussen twee mensen. Twee mensen met allebei een wat moeilijker achtergrond. Er zit bij beiden gelukkig genoeg ruimte daarvoor. Toch is het triest om mee te maken dat mensen op zo'n manier met elkaar omgaan. En het lijkt erop alsof de "omstanders" deze omstandigheden alleen maar erger maken. Het kan een voedingsbodem zijn voor weer een vete, waarvan er in onze wijk helaas al meer dan genoeg zijn. Ik ben benieuwd hoe we met de hulp van God deze relatie opgeklaard mogen zien worden.

Geen opmerkingen: