Komende zondag wordt door de VPRO en BNN de pornofilm "Deep Throat" uitgezonden. Dit heeft tot grote beroering geleid in ons land. Althans, de minister van Jeugd en Gezin heeft een "moreel appèl" gedaan op de omroepen om de uitzending niet te laten doorgaan. De omroepen hebben gereageerd dat ze de uitzending toch door laten gaan. Daarop heeft de minister verklaard te laten uitzoeken of de film kan worden verboden.
Op zich een interessant gegeven. De politiek is er weer even zoet mee. Maar wat heeft dat te maken met het hoofdonderwerp van deze blog: missionair werken?
Deze manier van doen en reageren lijkt sterk op hoe veel christenen geneigd zijn te reageren als ze het ergens niet mee eens zijn. Als het ze niet lukt om de andersdenkenden te overtuigen van hun gelijk, zetten ze machtsmiddelen in zoals een verbod. Ik denk dat de minister van Jeugd en Gezin, ook nog eens partijleider van de ChristenUnie, daar de plank misslaat. Natuurlijk is dit goed voor de eigen achterban die hiermee niet wordt vervreemd van de eigen minister. Aan de andere kant worden christenen hiermee opnieuw in verband gebracht met hun neiging het eigen gedachtengoed op anderen te leggen.
Christenen zijn zeker in ons land een kleine minderheid. Daarmee zijn we niet minderwaardig. Maar dat moet ons wel aan het nadenken zetten hoe we omgaan met de andere groepen die anders denken dan wij. Staan we moreel boven hen en hebben we daarmee het recht om onzedelijke en in onze ogen immorele uitingen te verbieden? Of staan we naast hen en gaan daarmee het debat met hen aan. Juist in een tijd dat de EO een prachtig programma heeft "40 dagen zonder seks" waarin niet moraliserend wordt gepraat met jongeren op een niet EO-achtige, maar op een jongerenmanier, zenden VPRO en BNN deze film uit. Overigens gebeurt dat ook in een avondvullend programma waarin de hoofdrolspeelster van de film het woord krijgt over wat zij er nu van vindt dat zij erin heeft gespeeld. Seks wordt dus bespreekbaar gemaakt. Enerzijds door de EO, anderzijds door VPRO en BNN. Laat daarna de discussie maar losbarsten over wat de beste manier van seks bedrijven is.
In missionair werk kom ik regelmatig voor dit soort morele vragen te staan.
Hoe gaan we om met jongeren die op zoek zijn naar God, maar in een wel heel erg uitdagend bloesje de bijeenkomsten bezoeken? Sommigen willen hen al gelijk aanspreken op het gevaar van het dragen van die kleding en het eigenlijk liever direct verbieden (waar kijken de jongens naar?). Anderen waarderen de Caraïbische en Latijnsamerikaanse cultuur waar de meisjes vandaan komen en geven hen de ruimte om naar God toe te groeien die hen vanzelf wel zal laten zien wat goed en fout is (ook al blijft het heel moeilijk om mijn mannelijke ogen van die jong-vrouwelijke rondingen af te houden, die op deze manier zo fraai worden geëtaleerd).
Het is nog niet gebeurd, maar wat zou er gebeuren als naar God zoekende homostellen hand in hand bij ons in de Villa zouden komen? Ik denk dat we als team zouden slikken en nog even een extra schietgebedje naar boven zouden doen, zodat we wijsheid krijgen. Maar ik denk dat we dan diezelfde houding zouden moeten hebben: geef ze de vrijheid om te komen, naar God toe te groeien en laat God maar dusdanig in hen werken, zodat Hij aan hen kan doorgeven wat goed en niet goed voor hen is.
Missionair, dat betekent in deze tijd: naast mensen staan en ruimte geven voor hun anders-denken. Tot hoever dat gaat en wanneer de grens bereikt is waarop je dingen toestaat of moet gaan verbieden? Dat is een prachtig, maar o zo moeilijk spanningsveld, waarop we alleen werkend, experimenterend en biddend het antwoord kunnen vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten