In gesprek

Zaterdag is altijd zo'n mooie dag om even te reflecteren. Wat is er nou die week weer allemaal gebeurd.

Een van de dingen die ik deze week weer zo leuk vond was om regelmatig in gesprek te zijn. Niet datgene waardoor een ander je niet kan bereiken, maar juist met de ander in contact zijn.

Dinsdagavond bestaat ons leven 's avonds uit het lesgeven, dat steevast met een kwartiertje tot een halfuurtje uitwisselen leidt. Uitwisselen over wat er weer eens is gebeurd. Het leek vrij rustig te beginnen, totdat een cursist van maandag (een cursus die Aneta alleen doet) binnenstapte. Die zat op haar praatstoel, waardoor het gesprek over het halfuurtje heen ging. En ze deelde het een en ander over haar leven.

Woensdagavond is inmiddels een keer per twee weken ingeruimd voor een huisgroep bij ons aan huis. Begint eerst met een maaltijd met onze stagiaire, waarbij we samen lekker diep in gesprek gaan. De avond kwamen we maar niet uitgesproken. Wijzelf, de stagiaire, twee nieuwe medewerkers en vier vaste bezoekers. Diep gaan over wat de Heilige Geest voor ons betekent. Woorden als groei, blijdschap en vrijheid gingen over tafel. En we ervoeren dat het geen sociaal wenselijke antwoorden waren. Maar het ging ook over ergernissen tijdens de afgelopen brunch. En over hoe je daar als christen op kunt reageren. Dat ging nogal diep en daardoor werd het zeer persoonlijk. Ook al ging het om een nogal hilarisch onderwerp waar we eigenlijk allemaal wel de humor van inzagen gezien de vele lachsalvo's van de avond. Na het lange gesprek was het tijd afscheid te nemen van de jaarstagiaire die per 1 juni bij ons stopt. Ook weer met een lach en een traan, maar nu gepaard gaande met een CD en een ander afscheidscadeautje.

Donderdag kwam tijdens een uitgebreidere lunchpauze van het werk een interviewster langs die me dinsdag had gevraagd of ik een interview wilde afnemen over Emerging Church. Na wat afstemming met wat vrienden in het Emerging Netwerk, nam ik de vraag aan en zijn we driekwartier in gesprek geraakt met de microfoon onder de neus. Het blijft een onding voor een goed gesprek, maar volgens mij is het er wel uitgekomen. Soms denk ik wel: hoe komt dit over, maar dat laat ik aan de goede luisteraar over.

Vrijdag eerst weer computerles, waar we nu weer twee vaste cursisten hebben. De cursist die vorige week in tranen binnenkwam, omdat ze niets kon onthouden vertelde nu trots dat ze er toch steeds meer van begrijpt. Met een extra complimentje begon ze helemaal te gloeien. Toch wel jammer dat mensen van de leeftijd van mijn moeder nog dergelijke onzekerheden bezitten dat ze die complimenten van mensen in de leeftijd van hun kinderen nodig hebben. Maar ze was wel eerlijk dat ze het even niet zag zitten. Dan ben je wel in gesprek, zij het op een ander level.

En toen de Voedselbank. op een gegeven moment zaten we met negen mensen om de tafel. Grotendeels afnemers die even verhaal willen halen, maar ook enkelen die inmiddels weet dat wij hier wekelijks zijn, vast bezoeker zijn bij de Villa en/of cursist bij de computerles en even een bakje komen doen. De vrouw op de praatstoel van dinsdag (die van maandag overkomt) was er nu ook weer. Ik heb haar later uitgenodigd voor de brunch en viering, waar ze graag naar toe wil komen. Het hilarische onderwerp van woensdag kwam ook weer over tafel. Met dezelfde lachsalvo's erbij.

Ja, we zijn in de wijk op allerlei manieren met mensen in gesprek zijn. Het gaat ons dan ook niet alleen om dat ene moment van de zondag. Dat is een mooi ijkmoment waarin we tijdens het eten elkaar de verhalen van de week vertellen. Die verhalen nemen we mee naar de viering, wanneer we daarover in gesprek gaan met onze Vriend en Heer. Maar het verhaal krijgt een vervolg tijdens computerles, huisgroep of Voedselbank. Of zelfs midden op straat.

Mensen op zoek naar een luisterend oor. Mensen op zoek naar een plek om echte gemeenschap te ervaren. Daarbij gaat het niet om de fysieke plek, maar om de mensen met wie je het beleeft. Mensen lopen vaak door onze activiteiten heen. We hebben nauw contact met de mensen die de huisgroep bezoeken. Dat zien we als een van onze kernmomenten met hen. Maar we komen ze op de brunch en viering en bij de Voedselbank als medewerker of afnemer ook weer tegen. En op dat moment is er gelukkig geen verschil tussen wie medewerker of afnemer is. Behalve natuurlijk als men onverhoopt een keer misbruik van de relaties probeert te maken. Maar dat is gelukkig slechts sporadisch voorgekomen. Dan moet duidelijk worden gemaakt dat ze weliswaar de zelfde personen voor zich hebben, maar dat die personen toch ook weer een andere rol hebben dan op die andere momenten.

Afijn, we zijn op allerlei niveaus en met verschillende mensen in gesprek. Dat is maar wat ik wilde vertellen. En dat dit gesprek niet beperkt blijft tot twee uurtjes op de eerste dag in de week, maar door de week heen door gaat. Waardoor het christelijke woord gemeenschap een andere dimensie krijgt. Ook met de nog niet-zo-christelijke mensen. In een woord: heerlijk!