Ik ben langzamerhand de weg opgegaan waarin ik mensen van harte verwelkom die nog helemaal niet geloven en zich daar ook niet naar gedragen. We komen allerlei prachtige mensen tegen.
Soms wordt ons systeem echter mooi omgegooid door onverwachte omstandigheden. Mensen die zich nogal uitzonderlijk gedragen door bijvoorbeeld uitgesproken hebberigheid, of een alles-voor-zichzelf mentaliteit.
We zitten gezellig aan tafel en iemand neemt een brood. Vervolgens wordt de jampot gepakt en daaruit een behoorlijke klodder op het broodje gesmeerd waardoor het broodje wordt omgetoverd tot een fraai taartje. De mensen rondom kijken de ogen uit.
Tijdens een diner scheppen enkele mensen hun bord zodanig vol dat het eten er bijna van af valt.
Nog voordat de laatsten beginnen aan het opscheppen van de maaltijd, staan er al weer mensen in de rij die zich voordringen om hun tweede ronde op te scheppen.
Iemand komt om kwart voor elf met een zeer geërgerd gezicht binnen, schuift aan tafel, snauwt naar een ander waarom het eten nog niet begint en eist zijn koffie voor zich op. Als een ander iets zegt van de gedragingen voelt de persoon zich zeer gepikeerd, pakt brood en beleg en begint ongegeneerd met eten, terwijl de maaltijd nog niet is begonnen.
Zomaar een aantal voorbeelden van de afgelopen maanden van mensen die zich bij ons thuis voelen. Vraag is of dat thuis zijn gepaard mag gaan met een ongeregeld leven zonder enige regels, of dat we toch paal en perk mogen stellen aan de mensen die komen. Oftewel: mogen we van mensen die zich thuis voelen een bepaalde vorm van fatsoen verwachten?
Dat lijkt me wel. Anders kan iedereen maar aanmodderen en wordt een brunch en viering of welke activiteit dan ook wordt georganiseerd een ongeregeld zooitje. Daarmee loop ik wel tegen de driedeling belong-believe-behave aan. Want van sommigen die zich bij ons thuis voelen (= belong), maar nog niet geloven (= believe) vragen we wel zich te houden aan bepaalde fatsoensnormen of door ons opgestelde regels (= behave). Waardoor we de lijn krijgen dat van sommige mensen de driedeling belong-behave-believe mag worden verwacht. Doordat ze zich thuis voelen, mogen ze zich houden aan de regels die thuis hanteert. Voor sommigen zullen die regels de weg naar het geloof doorkruisen. Zeker als we mensen de wacht aanzeggen als ze zich moedwillig niet willen gedragen in gezelschap van andere huisgenoten.
Maar goed, dan geven we prioriteit aan die andere huisgenoten en hopen en bidden dat er een tijd komt dat diegene tot inkeer komt en toch terugkomt om zich aan te passen aan de regels van het huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten