Elk halfjaar organiseren we binnen Villa Klarendal een vrijwilligersavond. Een avond waarop de betaalde medewerkers de vrijwilligers in het zonnetje zetten. Ik ben nog steeds een vrijwilliger, dus afgelopen woensdag kon ik met een gerust hart achterover zitten en genieten. Genieten van het lekkere eten en van de mensen om ons heen.
Vooral dat laatste doet me veel. Mensen die zich zeer betrokken voelen bij de Villa. We doen dit nu voor het vierde jaar. Dan kijk ik om me heen en zie veel verschuiving. Mensen zijn weer gegaan. Mensen zijn erbij gekomen.
Wat mij vooral goed doet is dat van de 20 mensen inmiddels 7 uit Klarendal zelf komen. Drie van hen waren er ook vorig jaar. Maar toen zaten zij in een hoekje achteraf, kijkend naar al het jonge grut dat zich als vrijwilliger ophield in het Klarendalse. Het meeste "grut" werd toen nog van buitenaf ingevlogen. Zowel qua wijk als van kerkelijke achtergrond.
De drie waren samen met de andere vier nu veel meer het middelpunt van de avond. Ook vier andere vrijwilligers zijn nog woonachtig in Klarendal of bezig daar naar toe te komen. Dat vond ik dus echt kicken. We hebben van tevoren bedacht dat mensen die met ons zouden optrekken ook langzamerhand meer in ons werk zouden gaan doen. Dat hebben we geweten. Nu zijn ze onze boodschappers, tafel dekkers, brood brengers, wassers, salade-makers, workshop-gevers, eetgroepondersteuners en koffieochtend-werkers. De meesten denken ook mee over de toekomst van de Villa. En enkelen regelen samen de maaltijden voor de maandelijkse diners.
Wat daarbij ook interessant is, is dat twee van deze vrijwilligers geen christelijke achtergrond hebben en op dit moment nog niet van zins zijn om dat te veranderen. Tegelijkertijd voelen ze zich met hun eigen achtergrond helemaal thuis in de Villa. Kijk, dan komen we dicht bij waar we willen zijn. Een open huis waarin mensen zich thuis voelen. We bieden ruimte om meer over het geloof te leren kennen. Maar we geven ook ruimte als mensen daar niets over willen weten.
Zo kan ik genieten van de mensen om me heen. En genieten van de vreugde die ze hebben over hun thuis. De Villa is een warm thuis geworden. Een familie waar je bij hoort. De teamleider gaf iedereen een kadootje om uit te pakken. Iedereen kreeg een schaakstuk. We zijn allemaal deel van het spel. De een als pion, de ander als loper, de ander als koning of koningin. Maar binnen het spel dat Villa Klarendal heet, zijn we allemaal belangrijk. Ieder mag op zijn plaats zijn eigen zetten doen.
En zo mogen we langzaam maar zeker samen verder komen in het spel. Totdat onze tegenstander in deze wijk volledig schaakmat is gezet. Ik vrees dat dat nog wel even zal duren. Maar ondertussen zie ik uit naar de nieuwe mensen die we mogen meenemen om deel te nemen aan onze kant van het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten